گذشته که حالم را گرفته است !
آینده که حالی برای رسیدنش ندارم !
و حال هم حالم را به هم میزند
چه زندگی شیرینی ! :(

 

 

 

 

 

 

زندگی در حال بارگیری است ، لطفا صبر کنید !
سرعت خوشبختی بسیار کم است ، 

تا زندگی ات لود شود عمرت تمام شده . . . !

 

 

 

 

 

 

میدانم هیچوقت ” مال من ” نخواهی شد . . .
اما دوستت می دارم بدون هیچ امیدی !

 

 

 

 

 

 

وقتی نا امید شدی به یاد بیار کسی رو که تنها امیدش تویی . . .

 

 

 

 

 

 

نه حرفی برای گفتن . . .
نه امیدی برای ماندن . . .
نه پایی برای رفتن . . .
نه تمایلی برای دوباره ساختن . . .
تو از اول هم هیچ نداشتی !

 

 

 

 

 

 

گاهی زندگی یعنی دوست داشتن تو بی هیچ امیدی . . . !

 

 

 

 

 

 

خالی تر از سکوتم . . .
انبوهی از ترانه
با یاد صبح روشن اما . . .
امید باطل
شب دائمی ست انگار . . .

 

 

 

 

 

 

قلبم یک خط در میان می زند . . .
زود نیست !؟
دست هر پیر زنی را گرفتم ، گفته :

پیر شی مادر . . .
خدایا نکند در جوانی پیر شدم . . .

 

 

 

 

 

 

ته ! ته ! ته !
همه ی نا امیدی ها ؛ نداشتن ها ؛

نخواستن ها ؛ نبودن ها ؛ و بن بست ها !
خدا رو داری ! که آغوشش رو باز کرده برات !

 

 

 

 

 

 

دیشب خسته تر از هر روز بودم . . .
کاش میشد گوشه ای می نوشتم :

خدایا خیلی خسته ام ، فردا صبح بیدارم نکن !

 

 

 

 

 

 

جوابم نکن مردم از نا امیدی /

شاید عاشقم شی‌ خدارو چی‌ دیدی

 

 

 

 

 

 

صبحی که بجای عشق با سیگار شروع بشه . . .
یک شروع دوباره نیست
امتداد پایان است
برای کسی که دیگر امیدی به ادامه ندارد !

 

 

 

 

 

 

چه تلخ است

ماهی کوچکی در تنگ

که هر روز از پس پنجره تنها به دریا چشم می دوزد
با امید نا امیدی . . .

 

 

 

 

 

 

از پروژکتورهای روز و شب ،

از سکانس های تکراری زمین ، خسته ام !

 

 

 

 

 

 

همچنان سخت میگذرد

در انتظار کسی که هیچ اُمیدی به آمدنش نیست . . .

 

 

 

 

 

 

سالهاست که در لایه های نابود اینگونه زیستنی می گردم

و می گردم تو را و خودم را . . .
بیگناه گم کرده ام در خویشتنی که هر گز خوش نبود . .
چقدر دلم برای خواستن تنگ می شد !
تا اینکه دریافتم این زندگی نه تویی ، نه من !
ما گم شده ایم ! در نا کجا آباد خود

ساخته ای که نشانی ندارد . . .

 

 

 

 

 

 

 

نا امیدی ، اولین قدمی است که شخص به سوی گور برمیدارد . . .

 

 

 

 

 

 

دیگر سوسوی هیچ چراغی امیدوارم نمی کند
دیگر گرمای دستی دلم را به تپیدن وا نمی دارد
میروم تا در تاریکی راه خود را پیدا کنم
که به چراغهای نورانی و دستهای گرم دیگر اعتمادی نیست

 

 

 

 

 

 

هیچگاه نگذارید به آن درجه از نا امیدی برسید

که به خیلی کمتر از آنچه لیاقت دارید رضایت دهید . . .

 

 

 

 

 

 

وقتی نا امید شدی به یاد بیار

کسی رو که تنها امیدش تویی !
وقتی پر از سکوت شدی به یاد بیار

کسی رو که به صدات محتاجه !
وقتی دلت خواست از غصه بشکنه به یاد

بیار کسی رو که توی دلت یه کلبه ساخته !

 

 

مــــــرا کــه هیــچ مقصـــدی بــه نامـــــم

و هیــــچ چشمــــی در انتظــــارم نیسـت را

ببخشیـد کــه بـا بـودنـــم تـــــرافیـک کــــــرده ام !

 

خدایــــــــــــــــــا

به حد کافی خیال بافتم  و تنم کردم

یه کم واقعیت شیرین  لطفا

 

تقــویمِ امـسال هـــم بـا تقـــویــمِ پــارسال هیـــچ فــرقـی نمی کند

وقتـی زنـــدگی تــا اطّـلاعِ ثــانــوی  تعــطــــــیل اسـت

 

 

بالاتر از سیاهی هم رنگ هست

مثل رنگ این روزهای من

 

 

هــر کــس از ایــن دنـیــا چـیـزی بـرمـیـدارد

من امـا فـقـطـ دسـت بــرمــیــدارم

 

 

این روزها تلخ می گذرد

دستم می لرزد از توصیفش

همین بس که نفس کشیدنم در این مرگِ تدریجی  مثل خودکشی است با تیغِ کُند

 

 

 

صندوق صدقات نیست دل من

که گاهی سکه ای محبت در آن بیاندازی

و پیش خدای دلت فخر بفروشی که مستحقی را شاد کرده ای . . .

 

 

خدایا فکر کنم سرنوشت منو وسط میدون شهر نوشتی

بس که هرکی به من رسید منو دور زد

 

 

این روز ها از کنار من که میگذری احتیاط کن

هزاران کارگر در من مشغول کارند

روحیه ام در دست تعویض است

 

مثل سیگار نصفه افتادم

در جهانی که پمپ بنزین بود

 

چـــایــت را بــــنوش  نگــــرانِ فـــــردا نــــــباش

از گنــــدمـــزارِ مـن و تــــو کـــاهــی مــی مــانـــد

بـــــــرایِ بـــــادهــــا



تاريخ : دو شنبه 6 آبان 1392برچسب:, | 14:52 | نویسنده : بنیامین شهسواری |

صفحه قبل 1 صفحه بعد